Grensovergang Cambodja-Laos (13/11) - Don Det (14-16/11) - Pakse Bolaven Loop (17-21/11)

Via ons hotel in Siem Reap boeken we een busrit naar de Cambodjaanse grensstad Stung Treng. Onmiddellijk doorsteken naar de 4000 Islands in Laos is volgens de jongens van de receptie geen optie, temeer omdat de grensovergang om 17h00 sluit.
Als de tuk-tuk ‘s morgens arriveert om ons naar de verzamelplaats voor de bus te brengen, komt de voltallige hotelstaff naar buiten om ons uit te waaien. En dit nemen ze serieus.. De handjes blijven in de lucht tot we, pas enkele minuten later, uit het zicht verdwenen zijn.
Bon, en route dus.. De beloofde luxe-bus bleek een schamele minivan te zijn die we delen met 4 andere toeristen en een stuk of 200 muggen. Onze zwaarvoetige chauffeur scheurt door het Cambodjaanse landschap. Af en toe weerklinkt een gil als een coup de frein de Franse toeriste op de achterbank uit haar slaap schokt.
Rond de middag stoppen we aan een ‘restaurantje’ langs de weg. Wij hebben nog geen honger en nemen enkel een pint, de 4 andere toeristen bestellen een bordje rijst, waar ze al snel spijt van krijgen. Van aan onze tafel kunnen we zien hoe ze kajietende honden uit een kooi in een zak steken. Deze dichtdraaien tot de hond half stikt en vervolgens in een nog kleinere kooi steken. De kooien worden aan een kar met keukenmateriaal gehangen. Op hetzelfde moment horen we een schel gekrijs dichterbij komen. Het komt van 2 varkens die op hun rug met de pootjes omhoog op een voorbijrijdende brommer gebonden zijn.
De Franse toeristen houden op dit moment de lunch voor bekeken..
Dankzij de vliegende snelheid van onze chauffeur arriveren we nog op tijd in Stung Treng om nog een minibus naar de Laotiaanse grens te boeken. Het is een lange, stoffige weg richting grens die ogenschijnlijk door niemandsland leidt. Plots zien we een bebloede, vermoedelijk bewusteloze man naast zijn brommer liggen. In de wijde omtrek is niemand te bespeuren. Onze chauffeur vertraagt, maar rijdt toch gewoon verder. Als we vragen waarom we niet stoppen om de man te helpen, wordt er ons gezegd dat dit te gevaarlijk is, ze zouden ons ervan kunnen beschuldigen de man te hebben aangereden .. ???
Vies, je kan hier dus maar beter geen ongeluk krijgen want je wordt voor dood achtergelaten.
Om 16h45, op de valreep dus, arriveren we aan de grens. We moeten 45$ betalen in een restaurant aan de Cambodjaanse kant. 35 voor ons visum en 10 voor ‘de andere formaliteiten’. Onze passen worden afgegeven en deze zien we pas terug in een restaurantachtig etablissement aan de Laotiaanse kant. We steken de grens dus over zonder paspoort.. Hier kan alles..
Nog een minibus en een longtailboot verder en dan komen we eindelijk aan op het eilandje Don Det en onze slaapplaats voor de komende dagen.
Don Det is 1 van de 4000 Islands op de Mekong. Het uitzicht op de andere eilanden en de prachtige zonsondergangen zijn adembenemend mooi.
Ideaal om te verkennen met de kayak. Dit is wel verplicht in groep met gidsen omdat de stroomversnellingen in de Mekong te gevaarlijk zijn.
‘s Morgens verzamelen we - we zijn met 10 kayaks ongeveer - en krijgen we nog een briefing gegeven door 1 van de 4 gidsen. Ook krijgen we nog enkele tips en worden we gewaarschuwd dat de kans op omkantelen rond de 50 tot 70% ligt. Diegene die niet zeker zijn van hun kayak-kunsten, kunnen samen met 1 van de gidsen in de boot, met uitzondering van Frank, die gaat ook met een gids, maar zit uiteraard op de kapiteinsplaats achteraan. Wij wagen het er ook op en gaan met ons tweetjes in de kayak.
We varen naar een nabijgelegen eiland waar we de kayak achterlaten en te voet wandelen naar een eerste waterval. Dan gaat het door enkele stroomversnellingetjes (uiteraard geen probleem voor ervaren rotten zoals wij.. hm..) en komen we aan bij onze 2de halteplaats. Hier worden we opgepikt door een longtailboot die ons naar onze lunchplek zal brengen. Op de boot beginnen de mannen de lunch al voor te bereiden. Een emmer met kolen op een plank gezet dient als bbq en ze maken spiezen met kip en groenten. We worden afgezet op alweer een ander onbewoond eiland bij het gebied van de Irrawaddy dolfijnen. Dit zijn zoetwaterdolfijnen en er zijn er hier nog maar een 10 à 20-tal van. We hebben het geluk er enkele te zien!
Dan volgt er een laatste kayak-stuk waarbij we tot op de grens met Cambodja roeien en aan land gaan in het laatste dorpje op Laotiaanse bodem. Hier laten we de boten achter en kruipen allemaal in een bus/truck - die ze wel eerst nog aan de praat moeten krijgen - en die ons naar de grootste waterval van Zuid-Oost Azië brengt. Topdag!!

We reizen verder noordwaarts naar Pakse, waar we brommers willen huren om de Bolaven Loop te doen. We zijn al wel wat mensen tegengekomen onderweg die het er niet zonder accidenten hebben afgebracht en voor de dichtsbij gelegen deftige medische hulp moet je al gauw naar Phnom Penh of Bangkok. Belangrijk dus om een goed onderhouden brommer te huren. Die vinden we bij Miss Noy. Een klein verhuurbedrijfje dat wordt geleid door de Laotiaanse Miss Noy en haar Belgische echtgenoot Yves. Ze hebben 15 semi-automatische brommers en deze zijn dagelijks allemaal verhuurd. Er is zelfs een wachtlijst. De meeste toeristen in Pakse zijn hier dan ook maar voor 1 ding: The Loop! Op de vooravond van ons vertrek krijgen we nog een briefing en een plan. Wij kiezen om de 3-daagse loop te doen en we laten onze grote rugzak achter bij Miss Noy en Yves.
De eerste dag is qua natuur de minst interessante, behalve dan ons eindpunt Tad Lo met 2 mooie watervallen. We verblijven in de Tad Lo Lodge, tevens de woonplaats van 2 olifanten en die worden 2x per dag gewassen in de rivier onder de waterval. Je kan er dan gewoon naast zitten op de rotsen in het water. De moeite!
Het Bolaven plateau is gekend voor zijn koffie. Onderweg stoppen we bij Mr Hook. Hij is een kleine koffiemaker en woont in een typisch stoffig Laotiaans dorpje met scheve aftandse houten huizen/barakjes tussen de kippen, varkens, honden, katten,.. We drinken koffie met bamboe filter en moeten terwijl lurken aan een grote bamboe-tabakspijp.
Die nacht slapen we op een grotere koffieplantage waar we ‘s avonds gaan kijken naar het wassen van de bonen.
Op onze laatste loop-dag passeren we nog enkele watervallen, maar tegen de middag begint het weer op het plateau spijtig genoeg om te slagen en krijgen we hevige plensbuien die de aardeweggetjes spekglad maken, met alle gevolgen vandien.. Uiteindelijk zonder kleerscheuren of noemenswaardige verwondingen de brommers in 1 stuk terug afgeleverd bij Miss Noy. Een superleuke ervaring alweer!
We verblijven nog 1 extra dagje in Pakse om wat bij te rusten, de was te doen en een beetje inkopen en daarna gaan we verder naar het noorden.